ยืมล็อกอินน้องมาระบายค่ะ
เกิดมาไม่เคยเสียน้ำตาให้ใครเลย
คนนี้แค่คุยๆ แต่ยังไม่คบด้วยซ้ำ
รู้ตลอดว่าเค้าคุยกับคนอื่นด้วย
แต่เค้าบอกว่าชอบเรามาก ชอบที่สุด เราทำให้เค้าเป็นตัวเอง
เค้าไม่ปิดบังว่าลองๆ ใจกับคนอื่นบ้าง เพราะยังไม่ชัวร์ ว่าอะไรที่เป็นอยู่ใช่จริงมั้ย เข้าเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามาไอ้เราก็เข้าใจ แต่ไม่ไปคุยกับคนอื่นเผื่อเลือกหรอกนะคะ ขี้เกียจ ลองดู ถ้าใช่มันก็ใช่ เดี๋ยวเค้าพร้อมจริงจังก็เริ่มหยุดเอง
สุดท้ายมันเริ่มห่างๆ ไม่เหมือนแรกๆ เค้ามีปัญหาส่วนตัวหงุมหงิมก็พอเข้าใจ แต่พอคิดว่าที่หายๆ อาจเพราะเค้าชอบอีกคนมากกว่าเราก็จิตตก
สุดท้ายก็ทนไม่ไหว ขอเลิกคุย เป็นแค่พี่น้องกัน เราเจ็บมาก แต่เขากลับดูชิวมากกก
เหมือนกับสิ่งที่เค้าพูด อนาคตที่เค้าชอบเอาเราไปอยู่ด้วย หายวับไปกับตา ไม่น่าคาดหวังเลย
เหมือนเวลายังน้อยนะคะที่ได้รู้จักกัน แต่ช่วงที่อยู่กับเขาเรามีความสุข หัวใจพองโต คิดถึงความรู้สึกนั้นมาก เราเข้ากันได้ทุกเรื่อง ชอบทุกอย่างเหมือนกัน ถึงจะวัยต่างกันคนละเจนเนอเรชั่นเลยก็เถอะ
กับแฟนคนแรกที่คบสามปีเลิกกันเรายังไม่มีน้ำตาเลย เพราะตอนนั้นมันเด็กๆ
ตอนนี้เค้าก็ยังติดต่อมาบ้าง มีโทรมาหา แล้วบอกว่าคนคุยคนนี้ชอบชวนเขากิน เราก็ทำแซว เค้าดูแฮปปี้กับคนนี้ แต่ยังไม่ชัวร์
โอ้ย ไอบ้า เห็นเราเหมือนเฟรนลี่ เลิกคุยก็เป็นเพื่อนได้ แต่เฮิร์ทนะเฟ้ย นี่ผอมลงสวยแล้วนะ อย่าให้เจอนะ จะสวยใส่ หึ
รู้สึกแย่ หดหู่มากค่ะ เพื่อนๆ เป็นไงบ้างคะ ทำยังไงถึงจะเลิกรู้สึกแบบนี้
เดือนหน้าเรานัดเจอเขาค่ะ แต่เป็นแบบพี่น้องกัน เราจะไม่มีวันกลับไปคุยแบบเดิม ไปเจอคราวนี้ควรวางตัวยังไงดีคะ คือไม่อยากปฏิเสธ อยากเจอค่ะ ถึงจะเจ็บ แต่อยากเจอจริงๆ เจ็บแต่จบมันก็ดีกว่าจบแบบค้างๆ คาๆ ไม่ได้เจอกันอีก ใจจริงอยากให้เค้าเสียดายตามสไตล์ แต่จะไม่กลับไปคุยกับเค้าแน่ๆ ต่อให้แสนดี แต่นิสัยอ่างนี้กับเจ้าชู้มันมีเส้นบางๆ กลั้นไว้ กลัวเจ็บตัวอีก เหมือนถ้าเค้าแสดงท่าทีสนใจ เสียดายเราถึงเลิกเฮิร์ท (มั้ง?)
ขอโทษนะคะบ่นเยอะแยะเลย
ก็แค่อยากหาเพื่อนคุยในพันทิปค่ะ แลกเปลี่ยนปสกกัน
ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นยังไงกันแน่ แต่ถ้าไม่รัก ก็คงเลิกร้องไห้ไปเดือนนึงแล้ว
อกหักทำไมเจ็บจัง
เกิดมาไม่เคยเสียน้ำตาให้ใครเลย
คนนี้แค่คุยๆ แต่ยังไม่คบด้วยซ้ำ
รู้ตลอดว่าเค้าคุยกับคนอื่นด้วย
แต่เค้าบอกว่าชอบเรามาก ชอบที่สุด เราทำให้เค้าเป็นตัวเอง
เค้าไม่ปิดบังว่าลองๆ ใจกับคนอื่นบ้าง เพราะยังไม่ชัวร์ ว่าอะไรที่เป็นอยู่ใช่จริงมั้ย เข้าเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามาไอ้เราก็เข้าใจ แต่ไม่ไปคุยกับคนอื่นเผื่อเลือกหรอกนะคะ ขี้เกียจ ลองดู ถ้าใช่มันก็ใช่ เดี๋ยวเค้าพร้อมจริงจังก็เริ่มหยุดเอง
สุดท้ายมันเริ่มห่างๆ ไม่เหมือนแรกๆ เค้ามีปัญหาส่วนตัวหงุมหงิมก็พอเข้าใจ แต่พอคิดว่าที่หายๆ อาจเพราะเค้าชอบอีกคนมากกว่าเราก็จิตตก
สุดท้ายก็ทนไม่ไหว ขอเลิกคุย เป็นแค่พี่น้องกัน เราเจ็บมาก แต่เขากลับดูชิวมากกก
เหมือนกับสิ่งที่เค้าพูด อนาคตที่เค้าชอบเอาเราไปอยู่ด้วย หายวับไปกับตา ไม่น่าคาดหวังเลย
เหมือนเวลายังน้อยนะคะที่ได้รู้จักกัน แต่ช่วงที่อยู่กับเขาเรามีความสุข หัวใจพองโต คิดถึงความรู้สึกนั้นมาก เราเข้ากันได้ทุกเรื่อง ชอบทุกอย่างเหมือนกัน ถึงจะวัยต่างกันคนละเจนเนอเรชั่นเลยก็เถอะ
กับแฟนคนแรกที่คบสามปีเลิกกันเรายังไม่มีน้ำตาเลย เพราะตอนนั้นมันเด็กๆ
ตอนนี้เค้าก็ยังติดต่อมาบ้าง มีโทรมาหา แล้วบอกว่าคนคุยคนนี้ชอบชวนเขากิน เราก็ทำแซว เค้าดูแฮปปี้กับคนนี้ แต่ยังไม่ชัวร์
โอ้ย ไอบ้า เห็นเราเหมือนเฟรนลี่ เลิกคุยก็เป็นเพื่อนได้ แต่เฮิร์ทนะเฟ้ย นี่ผอมลงสวยแล้วนะ อย่าให้เจอนะ จะสวยใส่ หึ
รู้สึกแย่ หดหู่มากค่ะ เพื่อนๆ เป็นไงบ้างคะ ทำยังไงถึงจะเลิกรู้สึกแบบนี้
เดือนหน้าเรานัดเจอเขาค่ะ แต่เป็นแบบพี่น้องกัน เราจะไม่มีวันกลับไปคุยแบบเดิม ไปเจอคราวนี้ควรวางตัวยังไงดีคะ คือไม่อยากปฏิเสธ อยากเจอค่ะ ถึงจะเจ็บ แต่อยากเจอจริงๆ เจ็บแต่จบมันก็ดีกว่าจบแบบค้างๆ คาๆ ไม่ได้เจอกันอีก ใจจริงอยากให้เค้าเสียดายตามสไตล์ แต่จะไม่กลับไปคุยกับเค้าแน่ๆ ต่อให้แสนดี แต่นิสัยอ่างนี้กับเจ้าชู้มันมีเส้นบางๆ กลั้นไว้ กลัวเจ็บตัวอีก เหมือนถ้าเค้าแสดงท่าทีสนใจ เสียดายเราถึงเลิกเฮิร์ท (มั้ง?)
ขอโทษนะคะบ่นเยอะแยะเลย
ก็แค่อยากหาเพื่อนคุยในพันทิปค่ะ แลกเปลี่ยนปสกกัน
ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นยังไงกันแน่ แต่ถ้าไม่รัก ก็คงเลิกร้องไห้ไปเดือนนึงแล้ว